“Waarom maken jullie geen bezwaar? Jullie zijn toch tegen bomenkap?” Dit horen we met enige regelmaat. Maar zo simpel is het niet. Een voorbeeld:
Deze maand worden er 134 essen gekapt op vier dijken rond Rhoon en Poortugaal. Erg jammer, want deze beboomde dijken geven dit polderlandschap onder Rotterdam hun unieke gezicht. Toch waren de bomenridders van Albrandswaard het eens met de bevindingen van de deskundigen: de bomen zijn in slechte staat en erg onveilig geworden. Zij steunden dus het kapadvies. Boze reacties op social media lieten zien dat mensen het niet altijd begrijpen dat Bomenridders het eens kunnen zijn met zo’n ingrijpende bomenkap.
Laten we eens ingaan op de afwegingen die elke keer gemaakt worden als bomen op de kaplijst belanden. Elke situatie is uniek en kent allerlei aspecten die we afwegen, waarna we besluiten wel of niet bezwaar tegen de verleende kapvergunning in te dienen.
Gevaar
De Bomenridders verzetten zich alleen tegen bomenkap als deze onnodig en ongewenst is. Soms zijn er twijfels over de deskundigheid van degene die de VTA inspectie (boomveiligheidscontrole) heeft gedaan. Zo’n beoordeling zou ook door een onafhankelijk bedrijf moeten worden gedaan die geen financieel belang heeft bij kap. Een rooiopdracht is immers lucratiever dan de conclusie “Die bomen kunnen best nog wat jaren mee.”
In de praktijk zien we soms dat bedrijven van telkens terugkerende onderhoudskosten af proberen te komen door die bomen als onveilig of ziek te bestempelen, zodat ze gekapt kunnen worden. Soms denkt men panden makkelijker te verhuren of verkopen als er geen bomen naast staan. Dan is alertheid geboden als men een omgevingsvergunning voor kap aanvraagt. In zo’n geval proberen we een second opinion te laten doen door een andere hovenier (of onze eigen deskundige binnen de stichting).
Als duidelijk wordt dat bomen echt ziek zijn en snel af gaan takelen of andere bomen kunnen besmetten is bomenkap de enige juiste optie. Want veiligheid is nu eenmaal belangrijk.
Toekomstperspectief
Soms zijn bomen op verkeerde plekken neergezet, met te kleine of zelfs afwezige boomspiegels, waardoor ze zich slecht ontwikkelen. Bomen kunnen door aanrijschade langzaam aan het sterven zijn.
Als de gemeente zulke bomen wil kappen (en zij niet verplantbaar zijn) dan maken we geen bezwaar. Wel zullen we aandringen op herplant vlakbij die lokatie. Beter een kleine boom met toekomstperspectief, dan een zieltogend exemplaar.
Deugdelijke argumenten
Op de aanvraag van een kapvergunning moet de reden vermeld worden. Naast gevaar is overlast een van de meest voorkomende argumenten. Een lastig begrip, want erg subjectief. Je moet echt op lokatie de situatie beoordelen. Staat de boom echt zo dicht tegen de gevel dat het binnen altijd veel te donker is? Is er wel echt schade aan dakgoten? In hoeverre is de wortelopdruk oplosbaar zonder te kappen?
Wanneer naar ons idee de gegeven argumenten voor kap niet deugen, is de kans groot dat we in actie komen. De meeste bomen laten jaarlijks blad vallen. Dat aanvoeren als overlast en dus reden voor kap is onzin. Toch kom je het opvallend vaak tegen. Wanneer we ter plekke constateren dat er om wat voor reden dan ook echt grote overlast is, dan zullen we geen bezwaar tegen de vergunning indienen. Elke zaak is dus maatwerk.
De Bomenridders kunnen niet voor elke boom in actie komen. Belangrijk is dan ook dat de omwonenden zelf initiatief nemen en bezwaar maken. Dat kunnen wij als bomenridders dan ondersteunen met raad en daad.
Overleg vooraf
Bij grote Inrichtingsplannen worden tegenwoordig de Bomenridders vaker betrokken, bijvoorbeeld herinrichting van pleinen, straten en lanen waar veel openbaar groen aanwezig is. Soms lukt het – in overleg met de gemeente – om een fors aantal bomen te sparen door verplanting maar dat is niet altijd mogelijk en steeds afhankelijk van plantplaats, ondergrond, ruimte om weer uit te groeien, ophoging waar bomen niet tegen kunnen, boomsoorten welke moeilijk verplantbaar zijn, onvoldoende kluit rond de wortels door verkeerde grondkeuze bij aanplant etc. Vaak zijn hierbij Gebiedscommissie, bewonersverenigingen en andere omwonenden betrokken. Soms vormen mondige en deskundige burgers een straatvereniging en komen met eigen plannen, zoals in de Schepenstraat. Als daarna toch een aanvraag voor kappen, snoeien en/of kortzetten verschijnt, dan is daaraan een zorgvuldig proces voorafgegaan en is die kap onvermijdelijk. Recent voorbeeld: de Kralingse Burg. Oudlaan.
De Bomenridders hebben dus gekozen voor meer overleg vooraf en minder bezwaarprocedures erna. Bovendien zijn de voorwaarden voor bezwaar gewijzigd in het nadeel van belanghebbenden. Immers niet alleen moet een bezwaar worden ingediend, maar tevens tegelijk een verzoek om uitstel van het gebruik van de vergunning na verloop van 6 weken. Dat heet een voorlopige voorziening en die kan worden verleend worden door de bestuursrechter wanneer het spoedeisend belang van uitstel wordt aanvaard. Dit kost elke keer € 300 aan leges en onze middelen zijn beperkt.
fotovoorbeelden: Een Rhoonse dijk (boven, overigens geen essen) en zieke kastanje aan de Bergsingel (onder).
