“Help! Er wordt een beeldbepalende kastanje gekapt in mijn straat!” Deze noodkreet troffen we 17 april aan in de mailbox. Nu ontvangen we wel vaker dit soort berichten, maar toen we de foto van de boom in kwestie zagen, was dat wel schrikken. Dus gingen we op pad om de briefschrijfster te ontmoeten en de kaalslag ter plekke te bekijken. “Ik ben er ziek van, maar dit mag dus zomaar tegenwoordig. Ik kom er elke dag meerdere keren langs met mijn hond, dus voelt het alsof het ook mijn boom is. Ik had het huis zelf willen kopen. Had ik dat nu maar gedaan,” aldus Jeanette Meeldijk. “Ik belde de gemeente, die een boswachter langs stuurde. Maar ze mogen doen met die boom wat ze willen.” De boom met 230 cm stamomtrek op de hoek van de Vandenhoonaardsingel en de Nieuwe Kerkstraat was ooit door de gemeente geplant, maar stond nu op particuliere grond. Toen driekwart jaar geleden een jong stel het huis kocht, verdween al snel veel groen uit de tuin die aan twee kanten het huis omringt.
Gehecht aan boom
De kastanje was blijven staan, tot 17 april. Dat de boom gekapt zou worden en waarom, dat wist Meeldijk niet, want er was niet over gecommuniceerd. Vreemd, want ze had de dag ervoor nog contact. Slecht communiceren lijkt de voornaamste oorzaak van de problemen te zijn. Enkele buren waren wel vooraf op de hoogte gesteld van de kap, maar Meeldijk, die juist zo gehecht was aan de boom, is opzettelijk niet geïnformeerd. De boom had schade aan het pand veroorzaakt. Hij was al gesnoeid, maar dat had de problemen niet geholpen. De brandweer zou vervolgens geadviseerd hebben de boom weg te laten halen in verband met brandgevaar (??). Met harde wind zou hij ook kunnen omwaaien. Dat is op zich wel vreemd, want het was een gezonde boom. De boom was ooit ziek, vertelde Meeldijk, maar door ingrijpen van een boomdeskundige, ingehuurd door de vorige bewoners, juist weer helemaal hersteld. Toch zou een deskundige geadviseerd hebben te kappen. Dat hebben we nog niet kunnen verifiëren, omdat de plaatselijke werf telefonisch niet bereikbaar was. De eigenaren hebben niets onrechtmatigs gedaan, maar hebben het niet slim aangepakt. Als vooraf het kapadvies van de brandweer was medegedeeld aan de buren (met bewijs op papier!), zou er wellicht meer begrip zijn geweest voor de kap.
Richt je op de oorzaak
Mevrouw Meeldijk houdt erg van haar groene wijk in Hillegersberg. “Als mensen of de gemeente bomen willen kappen, krijgen ze met mij te maken.” Enkele jaren geleden mobiliseerde ze de buurt, toen er flink wat bomen gekapt zouden worden in het naastgelegen Argonautenpark. Het had succes: een deel van de te kappen bomen bleef gespaard. Omdat de kap van deze gemeentebomen in de krant was aangekondigd, kon op tijd actie ondernomen worden tegen de verleende vergunning. Maar zogeheten natuurlijke personen mogen sinds vorig jaar een boom kappen zonder vergunning, dus kom je er nooit op tijd achter als er kapplannen zijn. Als de zaagploeg aan het werk gaat, is het te laat om nog iets te doen.
De oorzaak van de ellende ligt dus bij:
1) de regelgeving waartoe de gemeenteraad op 20 juni 2013 heeft besloten, en
2) buren die niet goed met elkaar communiceren over voorgenomen kap.
De meldingen van gekapte tuinbomen die ons bereiken, zijn slechts het topje van de ijsberg. Wij hopen zeer dat de gemeenteraad tot inkeer zal komen en voor tuinbomen boven 50 cm stamomtrek weer een kapvergunningsplicht instelt.
De eigenaressen verklaarden dat ze het zo erg vonden dat er twee jaar geleden zoveel bomen waren gekapt in het Argonautenpark, schijnbaar om duidelijk te maken dat ze heus wel van bomen houden. Meeldijk blijft actievoeren in de buurt tegen kaalslag. Maar in plaats van ruzie maken over een al gekapte boom zou het effectiever zijn om je in te zetten om herhaling in de toekomst te voorkomen. Richt je pijlen op de veroorzakers van het onaangekondigd verdwijnen van tuinbomen: de beleidsmakers en de gebrekkige bekendmakingen van verleende vergunningen in de krant. Daarom laten we hier nog even de boom in haar volle glorie zien (foto uit 2010), hopelijk wat stof tot nadenken.
