De slager die zijn eigen vlees keurt, dan kan nooit goed gaan. Dit lijkt een open deur, maar na tien jaar is men er in Den Haag ook achter. De controle op de vleesindustrie is weer in overheidshanden genomen. Ondertussen gebeurt in Rotterdam iets vergelijkbaars: de gemeente keurt haar eigen aanvragen van kapvergunningen.
Voordat de deelgemeenten opgeheven werden was het al zo dat de ene gemeentelijke dienst (de werf) kapvergunningen aanvroeg en de andere dienst (DS&V in mandaat) besloot om ze meestal te verlenen. Dat waren nog wel twee verschillende groepen ambtenaren. Sinds kort heeft de wens om efficiënter te werken een bizarre werkwijze opgeleverd: de dienst Stadsontwikkeling vraagt kapvergunningen aan… en is ook bevoegd deze te verlenen.
Afweging van belangen
Stadsontwikkeling is een bouwclub. Zij plant o.a. sloop, nieuwbouw en infrastructurele projecten. De dienst heeft er daarom groot belang bij dat kapvergunningen worden verleend. Niet verlenen zou betekenen dat plannen vertraagd of aangepast zouden moeten worden. Het belang van groen zal daarom altijd het onderspit delven. Kapvergunningen zouden niet door een vooringenomen partij beoordeeld moeten worden. Er moet altijd een goede afweging van belangen plaats vinden. Dat staat ook in de Algemene wet Bestuursrecht art. 2.4. Het is merkwaardig dat de gemeente buiten de wet opereert en dat daar geen enkele discussie over lijkt te zijn. Men wil wellicht geen slapende honden wakker maken? Wij zijn wakker. Nu de rest van Rotterdam nog.
Een voorbeeld: onlangs luidde de motivering van een aanvraag: “ De vergunningsaanvraag wordt gedaan door de directeur van het cluster Stadsontwikkeling van de gemeente Rotterdam. De opdracht voor de aanvraag wordt gegeven door SI Verkeer en Vervoer. De eigenaar van de grond is de gemeente Rotterdam.”
Deze aanvraag wordt beoordeeld door de directeur van Stadsontwikkeling. Er wordt met geen enkel ander belang rekening gehouden dan het belang van de aanvrager. Dit in weerwil van de Algemene wet Bestuursrecht art. 3.2 t/m 3.4. Beslissingen van de directeur kunnen alleen achteraf via een bezwaarschrift bekritiseerd worden. Dat is een tijdrovend traject.
Ondertussen is onduidelijk hoe groot de invloed van de gebiedscommissies is op het laten kappen van bomen. Op gemeentelijk niveau geeft de Bomenstructuurvisie richtlijnen rond criteria bij het beslissen over kap. Wij hopen dat de gebiedscommissies hier goed van op de hoogte zijn. En dat zij zich bewust zijn van hun recht op advies bij gevoelige kwesties in de buitenruimte zoals vastgelegd in Taken en Bevoegdheden art. 4.11. In de loop van dit jaar gaan we met gebiedscommissies in gesprek om erachter te komen hoe zij denken over deze zaken. Graag bieden wij ons advies en expertise aan.