De lijst met klachten over de kaplust van Woonstad blijft maar groeien. Bomen zorgen voor onderhoudskosten. Die wil men minimaliseren, dus als er een reden bedacht kan worden om ze te verwijderen grijpt men die aan. Wensen van huurders lijken niet van belang. Er wordt nauwelijks gecommuniceerd met hen als men bomen wil kappen. Tel daar de vaak kritiekloze houding van de vergunningbeoordelaar bij op en de ene na de andere tuin wordt kaal zonder dat er herplant plaats vindt. Vergunningen worden bijna altijd verleend, ookal ontbreekt een deugdelijke motivatie nogal eens. Een huurder aan de Henegouwerlaan stuurde ons de volgende brief over wederom een dubieuze en volstrekt willekeurige kapactie van deze woningcorporatie. Zeven huurders zijn erg boos over het gedrag van Woonstad.
Quote: “Op 20 augustus, vroeg in de ochtend is er tot onze verbijstering een grote boom gekapt in opdracht van Woonstad. Het betreft een 70 jaar oude Esdoorn in de achtertuin van Henegouwerlaan 57 met een stamdiameter van 71 cm. Niemand in onze buurt was op de hoogte van een aanstaande boomkap. We hebben geen brief of telefoontje gekregen. Een jaar eerder heeft Woonstad een kastanjeboom in onze eigen tuin laten kappen.
Op de vergunning staat vermeld dat twee esdoorns op nummer 53 gekapt gaan worden. Na bezwaren van onder andere de eigenaar van de woning op nummer 53 is deze vergunning voorlopig ingetrokken. De twee esdoorns staan namelijk op grond die geen eigendom is van Woonstad!
De overwegingen die in de vergunning worden genoemd zijn:
– Dat alle vier de bomen zware takken hebben die uit de kroon kunnen breken bij wind, waardoor grote schade kan ontstaan.
– De gebreken in de bomen niet te verhelpen zijn door het uitvoeren van snoeiwerkzaamheden of andere maatregelen.
De huurders vinden de argumenten niet overtuigend. In de vergunning wordt verder gemeld dat er geen herplantplicht wordt opgelegd. Een vertegenwoordiger van Woonstad heeft vorig jaar toegezegd dat de boom op huisnummer 57 niet gekapt zal worden, maar zal worden gesnoeid. Dit op ons verzoek.
We hebben niemand de bomen zien onderzoeken. Volgens de vergunning zouden de bomen ziek zijn. Wij zouden graag een vervangende boom terug geplant willen hebben en groter dan 15 meter.
Een boom is meer dan een grote waarde voor onze tuinen. Zo’n boom breekt de wind en vermindert de kans op overstroming van onze huiskamer en de tuinen. Zo’n boom zuivert de lucht. Het heeft een positieve invloed op de temperatuur in de tuinen en de aangelegen woongedeeltes. Hij verbetert de levenskwaliteit van de meerderheid van de omliggende bewoners. Het is hoog tijd dat het antisociale beleid bij Woonstad verandert.” Unquote.
Dat is knap brutaal, een kapvergunning aanvragen voor andermans boom. Onderstaande foto: de esdoorns achter nr. 53 die Woonstad nog wil laten kappen.
Het college van b & w beweert ondertussen al jaren dat bomen die in bezit zijn van woningcorporaties heel belangrijk zijn: “Rotterdam kent een grote huursector en het bomenbezit strekt zich niet alleen uit over gesloten terreinen, maar tevens ook over (semi) openbaar toegankelijke tuinen. Het aandeel van deze groenvoorziening met bomen is relatief groot en is van grote betekenis voor de gemeente Rotterdam. Dit schept naar de mening van het college een bijzondere verantwoordelijkheid voor deze boomeigenaren. Het college hecht er aan om dit bomenbezit te kunnen beschermen met de regelgeving in de vigerende APV.”
In het beleid is hier echter weinig van te merken. De praktijk leert dat de corporaties ongehinderd hun gang kunnen gaan als ze van bomen af willen. Nog even en zij kunnen zich geen ‘grootboombezitters’ meer noemen.
Nog een handigheidje: stellen dat de grond vervuild is en onderzocht moet worden, waarvoor alle groen weg moet. Zo is een heel binnenterrein aan de Bloklandstraat ontdaan van 38 bomen. Als extra reden werd nog toegevoegd: “De bewoners zitten toch niet te wachten op bomen in hun tuin.” Alsof hen iets gevraagd is! Ook slim: alvast beginnen met huizen slopen, waarbij bomen zodanig veel graafschade oplopen dat kappen onvermijdelijk wordt. Ondertussen kijkt de deelgemeente liever de andere kant op dan de corporatie op het matje te roepen. Het gaat tenslotte niet om gemeentelijke bomen. We hopen dat de nieuwe gebiedscommissies kritischer zullen kijken naar het kapgedrag van grootboombezitters. Zeggen dat bomen van corporaties belangrijk zijn is niet genoeg. Wij willen geen woorden maar daden.