Bezwaar maken tegen bomenkap was altijd gratis. Maar tijden veranderen: wil je nu effectief bezwaar maken, dan moet je samen met je bezwaar een tweede traject volgen: het indienen van een verzoek tot een voorlopige voorziening (vovo) bij de rechtbank. Dit is een soort kort geding dat ervoor zorgt dat de bomen blijven staan totdat de procedure is afgerond. Tenminste als de rechter dit verzoek inwilligt! Dit kost een particulier € 165 en een rechtspersoon (zoals onze stichting) € 328. En die ben je kwijt als de rechter het verzoek weigert! Als je de zaak uiteindelijk wint, krijg je het geld terug.
Waarom zou je een vovo moeten betalen? Voorheen had het indienen van een bezwaar tegen kap veelal een opschortende werking. Er zou pas gekapt worden als de bezwaarprocedure zou zijn voltooid tot in hoogste instantie, dus eventueel tot na een beroep op de bestuursrechter. En al die tijd zouden de bomen blijven staan.
Nu is het sinds kort zo dat na het verstrijken van de zes weken die men heeft voor het indienen van een bezwaar meteen gekapt mag worden. Ook als er nog beslist moet worden of de bezwaarmaker gelijk heeft of niet. En dat gebeurt regelmatig, dat die termijn al verstreken is als men nog moet oordelen. Die termijn van zes weken is soms zelfs nog korter, want bekendmaking van verleende vergunningen worden nogal eens een of twee weken te laat gepubliceerd. Als je nu geen vovo indient en betaalt, loop je dus het risico dat de bomen al gekapt zijn voordat over de zaak geoordeeld wordt! Einde verhaal. Is die angst voor premature bomenkap wel terecht? Jazeker: deze gang van zaken hebben wij al meegemaakt.
Bureaucratie
Het is bijzonder triest dat mensen die bezwaar willen maken zo op kosten worden gejaagd. Deze dubbele procedure levert bovendien meer beslag op de bestuursrechter en veel extra bureaucratie op, die kostenverhogend werkt. Terwijl het doel van de overheid juist was: minder ambtenaren en lagere administratiekosten. De gemeente communiceert deze informatie ook niet: burgers zijn nu nog in de veronderstelling dat een bezwaar indienen voldoende is om bomen te redden. Men leest het pas in de verleende vergunning bij de voorwaarden. In de stadskrant wordt wel summier verwezen naar een vovo, maar er staat niet bij wat het inhoudt en wat de gevolgen zijn als je dit nalaat te regelen. Opkomen voor je recht wordt op deze manier hopeloos ingewikkeld gemaakt. Je moet bijna een jurist om uitleg vragen om het allemaal nog te snappen. Het lijkt waarempel op ontmoedigingsbeleid. Officieel kan men bezwaar maken tegen bomenkap, maar in de praktijk blijkt dit maar al te vaak een wassen neus. De overheid is bezwaarmakers natuurlijk ook liever kwijt dan rijk. Die vertragen bouw- en herinrichtingsplannen alleen maar met hun gezeur.